- Θυία ή Θυίη
- Μυθολογικό πρόσωπο. Το όνομά της σημαίνει θύελλα ή ορμή και προέρχεται, πιθανώς, από το ρήμα θύω (καταλαμβάνομαι από μανία). Κατά τον Ηρόδοτο, η Θ. ήταν Μαινάδα, κόρη του φωκικού βοιωτικού ποτάμιου θεού Κηφισού. Λατρευόταν με εξιλαστήριες θυσίες στους ανέμους, από τους κατοίκους της ομώνυμης περιοχής των Δελφών, οι οποίοι της είχαν αφιερώσει και τέμενος. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Παυσανία, ήταν νύμφη, κόρη του Κασταλίου και πρώτη ιέρεια του Διονύσου, η οποία καθιέρωσε στην Ελλάδα και τα όργια στη λατρεία του. Ο Όμηρος πίστευε ότι η Θ. ήταν κόρη του Δευκαλίωνα, ερωμένη του Ποσειδώνα και μητέρα του Μακεδόνα και του Μάγνητα. Πολλοί, τέλος, τη θεωρούσαν μητέρα του Δελφού, του ιδρυτή των Δελφών. Η μορφή της Θ. εικονιζόταν σε τοιχογραφία του Πολύγνωτου, στη λέσχη των Κνιδίων στους Δελφούς. Με την ονομασία Θ. αναφέρεται και αρχαία ελληνική γιορτή, τοπική της Ήλιδας, που τελούσαν προς τιμή του Διονύσου. Στη διάρκειά της οι Έλληνες πίστευαν ότι o θεός θαυματουργούσε. Οι ιερείς του θεού τοποθετούσαν, μπροστά σε όλους, τρία κενά δοχεία μέσα σε ένα σπίτι, τα οποία σφράγιζαν και κατόπιν έκλειναν ερμητικά τις πόρτες του σπιτιού. Την επόμενη μέρα, παρότι οι πόρτες ήταν απαραβίαστες και τα σφραγίσματα των δοχείων ανέπαφα, τα έβρισκαν γεμάτα με κρασί.
Dictionary of Greek. 2013.